कविता : तरूल खन्दैछु आमा
~देबेन्द्र बस्याल~
म तरूल खन्दै छु आमा
हाडीकोटको घना वनमा
बाख्रा पनि हेर्दैछु आमा
बौसिफूलको पाखामा
तरूल त ठूलै भेटेको छु आमा
तर निकै अप्ठेरो मा
तरूल त मिठेहो आमा
तर दुईढुङ्गाको अन्तरमा
थुप्रै माटो र ढुङ्गा फालें
खन्दा खन्दै थाके आमा
बल्ल २/३ छाक फलेछ
अरू छोड्न मन छैन आमा
मलेया र गुरासको रूखमा चडेर
पारी बाख्रा पनि हेर्दै छु आमा
खनेको तरूल खास्टोमा बेरेर
घरतिर लिएर आउदैछु आमा
कोदो मकै आँटीमा नहुँदा
२/४ छाक टारौंला आमा
कति खोज्नु बेसाहा गाउँमा
कन्दमुल खाएर बाँचौला आमा
कति कष्ट र पिर हजुरलाई आमा
साँझबिहान के पकाउने चुलोमा
दिनदिनै बढ्दैछन पेट हाम्रा
के खुवाएर पाल्नुहुन्छ आमा
सधैं तरूल र कन्दमूल खनौ की
गरीबको मुक्तीको लागी लड्न जाउ आमा
सधैं बेसाहारा निरिह बनौ की
राईफल बोकी हिडौ म रनमा आमा
– देबेन्द्र बस्याल, जापान
